Katalog zbiorów biblioteki

Afazja polska jest próbą zmierzenia się z nieopowiedzianą lub słabo znaną historią XX wieku.Przez przeszło cztery dekady PRL-u kształtowana była fałszywa i niepełna wizja polskiej rzeczywistości, spreparowana tak, by służyła interesom innych. Polska po komunizmie przypomina człowieka, który w wyniku ciężkiej choroby lub traumatycznych doświadczeń utracił zdolność mówienia, zamknął się w sobie i nie potrafi uwolnić się od tragicznych wspomnień.W cyklu, który otwiera ta książka, Przemysław Dakowicz próbuje opowiedzieć dzieje polskiej afazji ? poczynając od roku 1939. Reflektorem punktowym oświetla czyny i motywacje, wskazuje sceny symboliczne, rekonstruuje fakty mające wpływ na nasze postrzeganie historii i rozumienie kultury. Zależy mu na tym, by zbliżyć się do odpowiedzi na pytanie, jacy dziś jesteśmy i co sprawiło, że właśnie tacy się staliśmy.W tej wielowymiarowej opowieści przeszłość rozmawia ze współczesnością, a umarłym na moment zostaje przywrócone istnienie. Czytelnik ogląda z bliska ostatnie chwile życia Stanisława Ignacego Witkiewicza, Józefa Czechowicza i Stefana Starzyńskiego; wędruje ulicami oblężonej Warszawy, bombardowanego Lublina, zagarniętych przez Sowietów miast Lwów i Sokal; obserwuje kolumnę rządowych samochodów przekraczających granicę polsko-rumuńską na Czeremoszu i wraz z krakowskimi profesorami uczestniczy w karnym apelu w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen.Na obrazy sprzed kilkudziesięciu lat nakładają się tu sceny współczesne ? pogrzeb Wojciecha Jaruzelskiego i ekshumacje w powązkowskiej kwaterze ?Ł?. Pamięć historyczna odzyskuje utraconą ciągłość, wypełnia się, pogłębia i - zaczyna mówić.Autor, nie bacząc na drwiące głosy ?salonu warszawskiego? III RP, przywraca pamięć o tragicznej historii dwudziestowiecznej Polski. A czyni to jak nikt dotąd ? wydobywając na jaw dziesiątki nieznanych zdarzeń lub przemilczanych faktów i opatrując je wieloaspektowym komentarzem.Wierny bolesnej przeszłości, w formie jest nowoczesny: lapidarny, precyzyjny, trafiający w sedno. Ta książka powinna się stać lekturą obowiązkową.

Ryszard Legutko przedstawia przygnębiającą diagnozę choroby toczącej duszę polską, skażoną przez komunizm, pozbawioną korzeni i właściwych wzorców, reprezentowanych przez inteligencję wymordowaną w Katyniu i na Syberii. Zwykłym stanem polskiej duszy jest dzisiaj uległość, nie hardość, czego potwierdzeniem są zasmucające wydarzenia ostatnich kilku lat, szczególnie katastrofa smoleńska.?Polak współczesny ma poważne kłopoty tożsamościowe, bo nie wie, co konstytuuje jego dzisiejszą rzeczywistość,co go ukształtowało, co ma chwalić, a co ganić, jakie są jego możliwości, miejsce i rola we współczesnym świecie, z czego z przeszłości powinien czerpać oraz jakie wyzwania przyszłe przed nim stoją. Od siedemdziesięciu lat Polacy są niemal wyłącznie przedmiotem, w znikomym zaś stopniu podmiotem historii. Od siedemdziesięciu lat określają się nie wobec tego, czym są, lecz czym mają się stać, przyjmując bezrefleksyjnie, że osiągnięcie tego przyszłego celu nie może się udać bez zrzucenia ciężaru przeszłości. Od siedemdziesięciu lat wyczekujemy tęsknie ponownych narodzin, by żyć życiem innym niż dotychczasowe, wreszcie wolni od dawnych urazów, kompleksów i słabości?.Ryszard Antoni Legutko ? profesor filozofii, naukowiec, publicysta i polityk, tłumacz i komentator dzieł Platona, autor książek o tematyce społeczno-politycznej. Senator i wicemarszałek Senatu VI kadencji, były minister edukacji narodowej i sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, poseł do Parlamentu Europejskiego.